Σήμερα σκεφτόμουνα το φως
σ’ εκείνο το παράξενο δεντρόσπιτο
καθόμουν μέσα με τις ώρες σιωπηλός
το καλοκαίρι φίδι ήσυχο αργόσυρτο.

Μια καμπάνα που χτυπάει απ’ τον αέρα
με φέρνει πάλι εκεί που σ’ έχασα.

Σήμερα σκέφτηκα ότι έχω να σε `δω
πολύ καιρό
μια μέρα χάθηκες στο πλήθος κάπου εδώ
παράξενο.

Σήμερα σκεφτόμουνα το φως
έτσι όπως έπεφτε στο πρόσωπό σου αλλόκοτο
καθώς γελούσες και ψιθύριζες διαρκώς
ότι χωράει μια πυρκαγιά σ’ ένα σπιρτόκουτο.

Μια σημαία που κυματίζει μέσα στη μπόρα
με φέρνει πάλι εκεί που σ’ έχασα.

Σήμερα σκέφτηκα ότι έχω να σε `δω
πολύ καιρό
μια μέρα χάθηκες στο πλήθος κάπου εδώ
παράξενο.

Σήμερα σκεφτόμουνα το φως
έτσι όπως έπεφτε στο πρόσωπό σου αλλόκοτο
καθώς γελούσες και ψιθύριζες διαρκώς
ότι χωράει μια πυρκαγιά σ’ ένα σπιρτόκουτο.

Μια καμπάνα που χτυπάει απ’ τον αέρα
με φέρνει πάλι εκεί που σ’ έχασα.

Σήμερα σκέφτηκα ότι έχω να σε `δω
πολύ καιρό
μια μέρα χάθηκες στο πλήθος κάπου εδώ
παράξενο.