Τώρα γυρνάς στη φαντασία
τις νύχτες που σ’ αναζητώ
τις νύχτες που έχει σημασία
για μένα μόνο το πιοτό.
Σε βλέπω πάντα να φιλιέσαι
με κάποιον άλλον που αγαπάς
στην αγκαλιά του να κυλιέσαι,
τα χάδια σου να του σκορπάς.

Κι είναι μαρτύριο
το δηλητήριο
της φαντασίωσης αυτής.
Βασανιστήριο
και κολαστήριο
που εύχομαι να το γευτείς.

Κάθε βραδιά σε ξαναπιάνω
τα ίδια ψέματα να λες
να σκύβεις στην καρδιά μου επάνω
να μ’ αγκαλιάζεις και να κλαις.
Να ξέρω πως μ’ έχεις προδώσει
ακόμα μια φορά
ξανά στο θάνατο πως μ’ έχεις δώσει
με μια πληγή που δεν περνά.