Άσ’ τα, βρε πολυλογά μου,
χρόνια τώρα μ’ έχεις πρήξει.
Σ’ άφησα να κυβερνήσεις,
μα το πλοίο της ζωής μας
μες στα βρά-, μες στα βράχια το `χεις ρίξει.

Από `δώ, λοιπόν, και πέρα
το τιμόνι εγώ κρατάω,
αποφασίζω και διατάζω.

Ούτε μια κουβέντα θέλω
από σένα, ούτε γνώμη.
"Ναι" θα λες σε ό,τι λέω
και απόφαση να πάρεις
πως αλλά-, πως αλλάξανε οι νόμοι.

Από `δώ, λοιπόν, και πέρα
το τιμόνι εγώ κρατάω,
αποφασίζω και διατάζω.