Το κρύσταλλο νερό,
το κρύσταλλο νερό,
το είχα βρει θυμάμαι,
το είχα βρει στα χείλη σου
κι ακόμα το φοβάμαι.

Αχ, πνιγμένο μου στοιχειό
δεν πρέπει να σε ξαναβρώ.

Πυρώθηκε η καρδιά,
πυρώθηκε η καρδιά μου
και έξω το πρώτο χιόνι,
πρωτοχιονιά κι αντάμα εσύ,
φωτιά που όλο σιμώνει.

Αχ, καμμένο μου στοιχειό
δεν πρέπει να σε ξαναβρώ.

Στην γης που επατώ,
στην γης που επατώ,
έθαψα την καδριά μου,
γίνηκε δέντρο που βαστά,
τα πάθη τα δικά μου.

Αχ, ριζωμένο μου στοιχειό
δεν πρέπει να σε ξαναβρω.

Με του βουνού τον άνεμο,
με του βουνού τον άνεμο,
άντρεψα κι όπου βγάλει,
άντρεψα κι ετροζάθηκα
και νου δεν έχω βάλει.

Αχ, κι απόγινα στοιχειό
για να `ρθω να σε ξαναβρώ.