Η ζωή μου ένα φύλλο
που το πήρε ο βοριάς.
Πόση πίκρα να σου στείλω
απ’ το δάκρυ της καρδιάς;

Να με παιδεύεις γιατί;
Να με ξοδεύεις γιατί;
Να με πληγώνεις γιατί;
Ρωτάω γιατί.

Δε μιλάς, δε μιλάς.
Μάτια μου, γιατί δε μου μιλάς;
Δε μιλάς, δε μιλάς.
Σαν παιδί με παίζεις και γελάς,
άλλη μια φορά με ξεγελάς.

Η σιωπή σου με τρομάζει
κάτι νύχτες σαν κι αυτή.
Η αγάπη ξεθωριάζει
και με πνίγει το γιατί.

Να με παιδεύεις γιατί;
Να με ξοδεύεις γιατί;
Να με πληγώνεις γιατί;
Ρωτάω γιατί.

Δε μιλάς, δε μιλάς...