Αν έρθεις ξαφνικά
ήλιος ζεστός ή δροσιά που στα φύλλα γλιστράει,
ν’ αφήσεις στη ματιά
μια πεθυμιά, μια λαχτάρα το νου να κρατάει

Να λιώνει τις ντροπές,
τις άδειες ενοχές
κι όταν ξυπνάει στο σκοτάδι
τα τζάμια να σπάει.

Αν έρθεις τελικά
ο ιδανικός σαν χαρτί στον καιρό θα ξεφτάει
καλύτερα μακριά, άφθαρτη εικόνα,
σιωπή και φωτιά που αγρυπνάει.

Να μη σε ξαναδώ,
να καις με το μυαλό
κι όταν με ψάχνεις στο σκοτάδι
να έρχομαι εγώ.