Πνοή και καρδιά σ’ ένα ποιήμα,
ανοίγει ουρανός καθαρός.
Η άδεια αγκαλιά παίρνει σχήμα,
χορεύει λουσμένη με φως.

Θαύματα οι κρυφές μου αντοχές,
κάπου εκεί στης ψυχής τις σπηλιές.

Κάπου υπάρχει αγάπη,
στου καπνού την απάτη,
στου μυαλού μου τη βόλτα,
στης απέραντης θλίψης την πόρτα.
Σε όσα έχω πιστέψει,
στο κορμί και στη σκέψη,
στη θολή σου εικόνα.
Κάπου υπάρχει αγάπη,
υπάρχει αγάπη ακόμα.

Κορμί και σκιά σ’ ένα βλέμμα,
μικρή σιωπηρή μου γιορτή.
Οι σκέψεις που κόβουν το νήμα
ποτέ δε ρωτούν το γιατί.

Θαύματα οι κρυφές μου αντοχές,
κάπου εκεί στης ψυχής τις σπηλιές.