Χαμένος πάλι, σε μια πόλη που σε γνώρισα πρώτη φορά.
Χαμένος νιώθω, γύρω φώτα κι όμως νιώθω πιο σκοτεινά.

Μες στην καρδιά αν είναι νύχτα θα ξημερώσει με μια αγκαλιά...

Απόψε κλαίνε στεγνά τα μάτια μου
Κρατάω τα δάκρυα σαν να `ναι ντροπή
Και συντροφιά μου σαν τα φαντάσματα
Όνειρα, αγάπες και λύπες μαζί...

Χάθηκα πάλι, λες κι ο δρόμος βήμα-βήμα με στέλνει μακριά.
Κι είναι μεγάλη απόψε η νύχτα, μα θα σε φτάσω αν σε νιώσω κοντά.

Μες στην καρδιά αν είναι νύχτα θα ξημερώσει με μια αγκαλιά...

Απόψε κλαίνε στεγνά τα μάτια μου...