Μονάχος σε διαδρόμους δίχως φώτα
στου νου μου τον λαβύρινθο χαμό
αφήνω το παιδί που κουβαλάω
πρέπει τον άντρα της ψυχής μου να διαβώ.

Αφόρητες οι ευθύνες της ζωής
μα κάθε δρόμος μου ταξίδι αληθινό.
Στα μάτια τώρα αντικρίζω την ζωή.

Μες σε κομμάτια από συντρίμμια
μέσα από απίστευτες βροντές
βρίσκεις της αγάπης καλντερίμια
βρίσκεις του ανέμου τις Χοές.

Γεμάτος είναι ο δρόμος με πληγές
οι ρίζες κάθε δέντρου είναι δυνατές
όταν ποτίζονται εμπειρίες και στιγμές.
Όταν υπάρχουν λύσεις.

Μέσα από απίστευτες βροντές
στου γερό χρόνου σκόρπιες αναμνήσεις
βρίσκεις του ανέμου τις Χοές.
Βρίσκεις του ανέμου τις Χοές.