Δυο σταγόνες να πετάξω,
στης γης τα πέρατα τα μακρινά,
Δυο σταγόνες να πετάξω,
τα όνειρα να γίνουν πιθανά.

Κοίτα τη γη πως αναπνέει,
κοίτα του κόσμου τα πουλιά,
σημάδι είναι κι επιπλέει,
πως όλα γύρω ζουν αληθινά.

Χαμένος σε σκέψεις σε αναρίθμητες πληγές,
κάθε φορά πριν πέσεις να θυμάσαι τις στιγμές.

Στιγμές που ένιωσες δαυλός,
φωτιές να ανάβεις, να ανάβεις
στιγμές που έσβησες φωτιές,
καρδιών πληγές να αγιάζεις.

Δύο σταγόνες να πετάξω,
στης γης τ’ απέραντα τ’ απόμακρα βουνά,
Δύο σταγόνες να πετάξω,
σταγόνες από πείσμα και χαρά.