Μπορεί να είσαι μ’ άλλον δεμένη
κι εγώ με άλλη να `χω δεθεί,
μα τι πειράζει, αφού οι καρδιές μας
έχουνε τόσο αγαπηθεί.

Εμείς ταιριάξαμε
κι αυτό μας φτάνει
και ας μη βάλουμε
ποτέ, στεφάνι.

Φωνάζουν όλοι, είν’ αμαρτία
το φλογισμένο μας, αχ, το φιλί,
μα ποιος ακούει την κοινωνία,
αυτή είναι η πρώτη αμαρτωλή.

Εμείς ταιριάξαμε
κι αυτό μας φτάνει
και ας μη βάλουμε
ποτέ, στεφάνι.

Εγώ, για σένα κι εσύ, για `μένα,
θα `μαστε πάντα μέσ’ στη ζωή,
γιατ’ είναι κρίμα και αδικία,
τέτοια αγάπη για να χαθεί.

Εμείς ταιριάξαμε
κι αυτό μας φτάνει
και ας μη βάλουμε
ποτέ, στεφάνι.