Σκηνή πρώτη, τα παντζούρια μας κλειστά
και το βλέμμα σου χαμένο στα ανοικτά,
πάλι δεν ξέρεις τι τρέχει να μου πεις,
"είμαι γυναικά, αυτό φτάνει!"
Πριν από λίγο ήμασταν η χαρά
και τα χέρια μας δεμένα σφιχτά.

Τώρα το ξέρω θα μου πεις...
πως έχω έναν φαλλό,
μπροστά στα μάτια μου
και δεν μπορώ να δω.

Σκηνή δεύτερη, η πόρτα ορθάνοικτη
και το τσιγάρο σου σβηστό
και το φευγιό σου θηρίο,
πάλι στους δρόμους θα χυθείς
και ας μη σε βοηθάει
και ας το έχεις μάθει αυτό καλά.
Λες να φταίνε οι τσόντες στα περίπτερα
ή να ήτανε για μια στιγμή το βλέμμα μου χυδαίο ;

Τώρα το ξέρω θα μου πεις...
πως έχω εναν φαλλό,
μπροστά στα μάτια μου
και δεν μπορω να δω.

Σκηνή τρίτη, στα στενά για να σε βρω,
δεν έχω τίποτα καινούριο να σου πω,
μόνο ότι ξέρω πως ο έρωτας δεν είναι γιατρικό,
γιατί από αρρώστια έχει μερτικό.
Ως πότε θα φεύγεις, θα μπερδεύεσαι
ως ποτέ θα αντέξεις ένα τέτοιο σπαραγμό

Τώρα το ξέρω θα μου πεις...
πως έχω έναν φαλλό,
μπροστά στα μάτια μου
και δεν μπορώ να δω.

Σκηνή τέταρτη, τα παντζούρια μας κλειστά
και τα χέρια μας δεμένα σφιχτά,
ξέρεις πως νιώθω και αυτό σε βοηθάει,
θα ήταν ψέματα αν είχα κάνει ποιο πολλά.
Εσύ κάψε τις τσόντες στα περίπτερα!
εσύ κάψε τις μιας στιγμής το βλέμμα το χυδαίο!

Όμως μην πεις μονάχα έτσι απλά
πως έχω εναν φαλλό,
μπροστά στα ματιά μου
και δεν μπορω να δω.