Θαρρείς πως άλλαξε ο κόσμος ξαφνικά
η μέρα νύχτωσε κι η νύχτα ξημερώνει
ήλιος που καίει το χειμώνα σαν φωτιά
το καλοκαίρι μου πνιγμένο μες το χιόνι

Γύρισε ανάποδα το αύριο με το χθες
και ζω παράξενα αυτά που είχα ζήσει
μετρούν ανάποδα του χρόνου οι εποχές
κι ένα ρολόι που δε λέει να ξεκολλήσει

Είσαι ένα έργο που το έχω ξαναδεί
κι εγώ κομπάρσος σ’ ένα πλάνο δίχως λόγια
απ’ τις αλήθειες σου θυμάμαι τη σιωπή
κι από τα ψέματα, ζωής ημερολόγια