Μέσα μου καίει, μέσα μου καίει μια φωτιά
Στιγμή δεν ησυχάζει
Γεμίζει φλόγες ο ουρανός, τ’ αστέρια μου τρομάζει
Με παρασέρνει εκεί ψηλά, μου λέει πως μ’ αγαπάει
Κι ύστερα πάλι στο κενό σα στάχτη με σκορπάει

Μέσα μου καίει, μέσα μου καίει μια φωτιά
Με τρώει, με ξεσηκώνει
Και στη μικρή μου φυλακή δρόμους εμπρός απλώνει
Βάζει στο νου προσάναμμα, φιτίλι στην καρδιά μου
Γι’ αυτό πάντα μυρίζουνε μπαρούτι τα όνειρά μου

Καίγομαι εγώ, καίγομαι εγώ σαν κλαδί
Κι ύστερα πέφτω χάμω
Κι έρχομαι εκεί στο πλάι σου λίγο να σε ζεστάνω
Κι όταν ρωτάω από πού ήρθε η φωτιά κοντά μου
Μου δείχνει αυτόν τον ουρανό που γράφει το όνομά μου

Μέσα μου καίει, μέσα μου καίει μια φωτιά
Στιγμή δεν ησυχάζει
Γεμίζει φλόγες ο ουρανός, τ’ αστέρια μου τρομάζει
Και όταν φεύγω μακριά, κι όταν δεν την αντέχω
«Εγώ», λέει, «μόνο σ'αγαπώ» και πίσω πάλι τρέχω