Σ’ ένα τίποτα ακόμη να ελπίζω
σε άδειους δρόμους
μόνος πάντα να πορεύομαι
ψάχνω το μύθο που αντέχω να θυμίζω
και τη σιωπή μου μόνο
ξέρω να εμπιστεύομαι

δε θέλω λόγους στα χαμένα να χαρίζω
σαν ψήφος άκυρος
ποτέ να μην εκλέγομαι
κρύβω τα λάθη
που σ’ αυτά πάντα γυρίζω
σαν μοιρολάτρης
που τον κύκλο μου το σέβομαι

ρεφρέν

πόσα σύνορα πρέπει ν’ αλλάξω
μέχρι να βρω ελπίδα να ονειρευτώ
στον τελευταίο χορό να ξεγράψω
το ταπεινό μου εαυτό
σε πόσες θάλασσες να ταξιδέψω
να γίνω κύμα σ’ εχθρικό ωκεανό
και πόσα ονόματα θα αχρηστέψω
μέχρι να βρω ουρανό

με λίγα λόγια απ’ το τέλος ξαναρχίζω
και πως να πείσω όλους αυτούς
που δεν ανέχομαι
θέλω στη νύχτα που με κλέβει
να σφυρίζω
στις προεκτάσεις μιάς ανάγκης
καταστρέφομαι

θέλω να ζήσω την απάτη μέχρι τέλος
με τα παράσημα μιάς μάχης ανασταίνομαι
κι όσο ελπίζω άλλο τόσο θα θυμίζω
ένα στιχάκι από μια νίκη
που μου έλειπε...