Μη με κοιτάς, με αυτά τα μάτια τα βαθιά μη με κοιτάς
με αυτά τα μάτια που με ξέρουν
Λες και είσαι εκεί
πάντα στα ίδια τα σκαλιά που δυο πιστοί
την πρώτη αγάπη τους προφέρουν

Σαν συμμαθητές που έχουν χαθεί σε όλου του χάρτη τις γωνιές
σαν συμμαθητές που έχουν βρεθεί μια μέρα στο ίδιο το φανάρι
έτσι είναι οι ζωές, λες “θα τα πούμε” και περνάνε οι εποχές
έτσι είναι οι ζωές, τόσο πεζές μα περπατήσαν στο φεγγάρι
κάποτε δυο ζωές, περπατήσαν στο φεγγάρι…

Μη με κοιτάς
Έχω αλλάξει πια, μη με κοιτάς
είναι η καρδιά μου τώρα ατσάλι
Όμως μπροστά στα μάτια σου τα παιδικά, μοναδικά
μια καρδιά θα σπάσει πάλι

Σαν συμμαθητές που έχουν χαθεί σε όλου του χάρτη τις γωνιές
σαν συμμαθητές που έχουν βρεθεί μια μέρα στο ίδιο το φανάρι
έτσι είναι οι ζωές, λες “θα τα πούμε” και περνάνε οι εποχές
έτσι είναι οι ζωές, τόσο πεζές μα περπατήσαν στο φεγγάρι
κάποτε δυο ζωές, περπατήσαν στο φεγγάρι…