[ Γυναίκα, ε γυναίκα, που είσαι;
Πάλι μεθυσμένος ήρθες; ]

Πάλι μεθυσμένος ήρθες
το `χεις ρίξει στο κρασί
και δεν ένιωσες ποτέ σου
την καρδιά μου τη χρυσή.

Πως ν’ αντέξω, πως ν’ αντέξω
να `χω πλάι μου μπεκρή
στον ιππόδρομο να παίζει
αχ, και στο άσωτο χαρτί.

Τόση αγάπη σου `χω δείξει
και εσύ δε με τιμάς
πες μου τι σε βασανίζει
που όλο πίνεις και μεθάς.

Πως ν’ αντέξω, πως ν’ αντέξω
να `χω πλάι μου μπεκρή
στον ιππόδρομο να παίζει
αχ, και στο άσωτο χαρτί.