Σ’ ένα υπόγειο μαζεύεις
τις αναμνήσεις απ’ το χθες,
ύστερα έρχεσαι και φεύγεις
χωρίς φραγμούς κι αναστολές.

Ξέρεις το χρόνο να παιδεύεις
όπως σε παίδεψε κι αυτός,
τον εαυτό σου κοροϊδεύεις
κι αυτός αισθάνεται σωστός.

Μ’ αν δεν αγγίξεις τη φωτιά σου,
αν δε σκοτώσεις το θεριό,
πώς να καούν τα μυστικά σου,
πώς να γλιτώσεις το χαμό.

Σ’ ένα υπόγειο μαζεύεις
σημαδεμένες σου στιγμές
και στα σεντούκια του γυρεύεις
τις ματωμένες τους ευχές.

Μ’ αν δεν αγγίξεις τη φωτιά σου.....