Ήτανε λάθος να σ’ αφήσω
και λάθος μου να σ’ αρνηθώ,
νόμιζα θα σε λησμονήσω
και σ’ άλλους δρόμους πως θα βγω.
Στα μπαρ πηγαίνω που έχεις πάει
και όπου κοίταζες κοιτώ,
εκεί που είχες περπατήσει
τον κόσμο ολόκληρο χρωστώ.

Ήτανε λάθος να σ’ αφήσω,
να σε ξεχάσω σαν εχθρό,
δε θα `ναι αργά να σε κερδίσω
πριν διαγράψω τον καιρό.
Ήτανε λάθος μου ν’ ανάψω
σε ξένη πόρτα τη φωτιά
και δήθεν γράμματα να κάψω
από παλιά λαβωματιά.

Μα πώς γυρνά ποτάμι πίσω
που δεν ακούστηκε ξανά
και πώς θα πρέπει να ελπίζω
κι όλα να βγούν αληθινά.
Και πώς μπορώ να διαγράψω
και όσα είπα να σβηστούν,
τίποτα πλέον δεν υπάρχει
που θα μπορεί να αγοραστούν.