Το πουκάμισο πλυμένο
στον παλιό φωταγωγό
μ’ άλλα πράγματα σ’ το φέρνω
κάτω στο μεταγωγών.

Μ’ ένα σάπιο λεωφορείο
μία κρύα Κυριακή
χειροπέδες στο φορείο
πας σε άλλη φυλακή.

Και κρέμασαν μια Κυριακή
πάνω στον στύλο με καρφί,
στη λασπουριά του δρόμου
την όμορφη την κεφαλή
του προδομένου με φιλί,
τ’ Αϊ-Γιάννη του Προδρόμου.

Πίσω απ’ το θαμπό το τζάμι
με κλειστές τις σιδεριές
ένας ήλιος σαν κατράμι
κ’ οι κουβέντες μας βαριές.

Ένας Διόνυσος εργένης
κι ένας Αύγουστος φονιάς
με ρωτούσανε πού μένεις
και πώς τώρα την περνάς.

Κι ένας άνεργος Απρίλης
στις παλιές εργατικές
τον σουγιά κρυφά να στείλεις
μου `πε στις αποσκευές.

Κι ένας έρωτας δραπέτης
με βαρύ βιογραφικό
όρθρος της Μεγάλης Πέμπτης
λαϊκό χερουβικό.