Ένας άπονος αέρας
μ’ έχει φέρει ως εδώ
και στο γύρισμα της μέρας
είπα να σε ξαναδώ

Μου `πες κάποτε μια λέξη
όταν ζούσα μοναχός
κι ήτανε σαν να `χε βρέξει
δύο μερόνυχτα ο θεός

Όλη νύχτα η βρύση στάζει
φλέβα που έχει πια κοπεί
σαν βροχή και σαν μαράζι
σε μια τσίγκινη σκεπή