Καράβια πάνε κι έρχονται
στης Σμύρνης το λιμάνι
κι εγώ σου στέλνω μήνυμα,
μ’ αυτό ποτέ δε φτάνει.

Φωτιά, καπνοί και σίδερα,
μαύρη σκουριά και κύμα,
έρωτας που βασίλεψε,
στου χαλασμού το κρίμα.

Δέσανε χρόνια δίσεχτα
στης Σμύρνης το μουράγιο
κι εγώ ψάχνω στα κύματα
το βλέμμα σου το άγιο.

Καράβια πάνε κι έρχονται
μα δε μιλούν για σένα,
σου στέλνω δάκρυ φυάχτό
να μην πονάς στα ξένα.