Είμαι ένα παιδί που αδιαφορεί,
ράβω ένα μαχαίρι με χρυσή κλωστή.
Έχω τη ζωή σε θήκη ακριβή,
σε κρυφό σεντούκι μήπως χρειαστεί.

Τη μέρα περιμένω την πραμάτεια μκου
και βυθίζω τα καράβια μου.
Τη νύχτα τριγυρίζω στα φανάρια μου
και νικάω τα σκοτάδια μου.

Βάζω το θυμό κάτω απ’ το παλτό,
ρίχνω το μαχαίρι σε βαθύ γιαλό.
Γίνομαι ληστής σ’ όνειρο ακριβό
κι ένας ποιητής σε ριχό καιρό.

Τη μέρα περιμένω την πραμάτεια μου.....

Σε λεπτό μσχοινί πάνω ακροβατώ
κι από κάτω δίχτυ δεν μπορώ να δω.
Ως την άλλη άκρη θα’ μαι δυνατός
και με το σχοινί θα `μαι αδελφός.