Ήρθε η βροχή , στο τζάμι πέφτει
δεν τον κοιτάζω στον καθρέφτη,
αυτόν τον ψεύτη δεν τον μπορώ.
Περνούν επάνω μου αιώνες,
μοιάζουν ατέλειωτοι χειμώνες,
οι ώμοι βάρυναν, πώς όρθιος να σταθώ.

Πώς να χωρέσει αυτή η ψυχή σ’ αυτό το σώμα,
έχω εφτά ζωές για να σκοτώσω ακόμα
και άλλες τόσες για να ξαναγεννηθώ.
Απόψε εδώ, εσύ κι εγώ βράδυ Σαββάτου,
θα μετρηθούμε σ’ ένα γύρο του θανάτου,
μικρέ μου εαυτέ, με ψέματα δε ζω.

Πάγωσε ο αέρας το κορμί μου,
μετράει χιλιόμετρα η ψυχή μου,
σε ποιο ταξίδι την αλήθεια μου να βρω.
Απόψε δε θέλω κανένα,
απόψε εδώ, εγώ μ’ εμένα,
μέσα σε λόγια κι αγκαλιές δε θα κρυφτώ.