Φτάνει, στον ύπνο μου φτάνει
να σ’ ακούω να γελάς.
Φτάνει, την πόρτα μου φτάνει
σαν βροχή να χτυπάς δυνατά.

Τι θα βρεις, τι θα βρεις,
η αγάπη δεν ζει πια εδώ.
Τι θα βρεις, την καρδιά μου
όπως πριν σου ανοίξω

και μετά θα χαθείς
μέσα στον γκρίζο σου ουρανό,
στο μεγάλο σου μυστικό
κι εγώ ξανά θα μείνω πίσω.

Φτάνει, τον δρόμο φτάνει
σαν σκια να περνάς.
Φτάνει, το ξέρω δεν έχεις
τώρα πια να με πας πουθενά.

Κι αν αλήθεια μου πεις
πώς μπορώ να πιστέψω εγώ
και να πεις στην καρδιά μου
ξανά να σου ανοίξω.

Κι ας χαθείς, ας χαθείς
μέσα στον γκρίζο σου ουρανό,
στο μεγάλο σου μυστικό,
εγώ δε θα κοιτάξω πίσω.

Φτάνει, ό,τι χάθηκε φτάνει,
τις νύχτες πια δεν ξυπνώ.
Φτάνει, γλυκό ξημερώνει
το επόμενο πρωινό.