Θυμώνω με τα παραμύθια
γιατί τα λεν όλα μισά,
έτσι μας κρύβουν την αλήθεια,
από παιδί ρωτούσα `'τι έγινε μετά''.

Αναρωτιέμαι τι να κάνει αυτός ο λύκος,
αν τόσα χρόνια μες στο δάσος τριγυρνά,
αν τον στριμώξαν σε καμιαν αυλή, ή μήπως
μετά από χρόνια μοναξιά,
βρήκε επιτέλους συντροφιά.

Λύκε λύκε είσαι εδώ;
Μέσα στο δάσος σου τριγυρνώ.
Λύκε λύκε αν μ’ ακούς,
πάρε με μακρια απ’ αυτούς.

Μιλάω τις νύχτες με τ’ αστέρια,
είναι σοφός ο ουρανός.
Μου λέει, οι δρόμοι τους μυρίζουνε μιζέρια,
τα μονοπάτια τους δε βγάζουνε στο φως.

Μα όσοι φοβήθηκαν να κάνουν το ταξίδι,
όσοι φοβήθηκαν το δάσος , είπαν πως
έξω απ’ τα μονοπάτια που υπάρχουν ήδη,
υπάρχει μόνο αυτός ο λύκος
κι είν’ κακός.