Δε θέλω να σ’ ακούω άλλο να μου μιλάς,
τα νεύρα μου με πιάνουν χωρίς λόγο όταν γελάς.
Δε θέλω να μου λες ψέματα το σ’ αγαπώ
γιατί αυτόματα η σκέψη μου κάνει βουτιά στο κενό.
Στο κενό, στο κενό, στο κενό.

Δε μου κάνεις, στα όρια με φτάνεις
δεν με πιάνεις, εσύ θα με τρελάνεις.
Βάλ'το στο νου σου καλά,
είμαι από `κείνα τα παιδιά,
είμαι αλήτης με ιδανικά.

Τα παίρνω στο κρανίο όταν γυρνάς μέσα στο σπίτι γυμνή
και όταν μου λες με ειρωνεία ότι δε φταις εσύ.
Τρέμω, κοκκινίζω, θα τρελαθώ μαζί άλλο να ζω.
Δεν μπορώ, δεν μπορώ, δεν μπορώ.

Δε μου κάνεις, στα όρια με φτάνεις.....