Αν η αγάπη ράγισε και σαν γυαλί θα σπάσει
ματώνουνε τα χείλη μου σαν πίνω απ’ τη γουλιά σου
παράπονα δεν έκαμες γι’ αυτό είχα ησυχάσει
και ας τρέμει το καντήλι μου μη σβήσει η φωτιά σου.

Δε σε χορταίνω μάτια μου γι’ αυτό και αρρωσταίνω
όταν μας λείπει η ένταση το πάθος μας λυγά.
Μες στα βαθιά τα κάτεργα τα όνειρά μου δένω
γιατί φοβούμαι την ζωή μήπως μας θέλει χωριστά.

Πολλές φορές το πρόβλημα είναι η μόνη λύση
μοναδικό ερέθισμα που μας ταρακουνά.
Συσσωρευμένη πίεση που με έχει καταντήσει
να `ναι φτωχές οι πράξεις μου, τα λόγια μου πολλά.