Σκόρπισε πάλι η ζωή
κι ας ήταν νέος τόπος,
ήρθανε χίλιοι ένα πρωί,
έδωσες λένε αφορμή
κι αρχίζει πάλι ο δρόμος.

Δεν είναι ώρα για να λες
όταν την πόρτα κλείσεις,
δεν ήρθαν τώρα απ’ το χθες
και δε σου έταξαν γιορτές
να τρέξεις και ν’ ανοίξεις.

Κι αν όλα πήγαν μακριά,
στον άνεμο κρατήσου,
όσο αντέχουν τα πανιά,
κατάρτι η ζωή σου.

Να φύγεις πάλι τι καημός,
ταξίδι μες στα λάθη,
σαν μείνει πίσω κεραυνός,
φέγγει το πλοίο μες το φως
και ποια ελπίδα να `χει.

Κι αν όλα πήγαν μακριά
στον άνεμο κρατήσου,
όσο αντέχουν τα πανιά,
κατάρτι η ζωή σου.

Όσο το πλοίο δε γυρνά
να μην ξεχνάς, θυμήσου,
ταξίδι κι η ζωή σου.

Όταν δεν βρίσκεις τη στεριά
κι όσο θα βλέπεις δειλινά,
θα `ναι κατάρτι κι η ζωή σου,
κατάρτι η ζωή σου.

Όσο αντέχουν τα πανιά
κατάρτι κι η ζωή σου.