Ό,τι κι αν ήθελες να κάνω, παρ’ όλο που έλεγα "δεν φτάνω",
έβαζα `πάνω την αγάπη και ήμουν πάντα εκεί,
πόσες φορές είχα πιστέψει πως κάτι άλλο είχε φταίξει,
ήσουνα πάντα υπεράνω, πού να ΄ξερα πως χάνω.

( Σε χάνω )

Μη με ρωτάς τι νιώθω άραγε για `μάς,
είναι αργά, μη με ρωτάς, μα δεν πονώ όπως πονάς,
μη με ρωτάς, δε θα σου πω, στο χωρισμό,
όσα δεν είπα τόσον καιρό, μη με ρωτάς, μη με ρωτάς.

Τι αφορμές είχα ζητήσει και πόσες φορές είχα δακρύσει,
έψαχνα κάτι να κρατήσει, δεν ήτανε γραφτό,
έφτανα πάντα σε μια λύση, του χωρισμού εκείνη η λύση
κι ο πόνος μου πια μ’ είχε διαλύσει, μάταια σ’ αγαπώ.

( Σ’ αγαπώ )

Μη με ρωτάς τι νιώθω άραγε για `μάς,
είναι αργά, μη με ρωτάς, μα δεν πονώ όπως πονάς,
μη με ρωτάς, δε θα σου πω, στο χωρισμό,
όσα δεν είπα τόσον καιρό, μη με ρωτάς, μη με ρωτάς.