Τέλος καλό, όλα καλά, μου είπες και μ’ άφησες,
ξέχασες πως, καλά ήταν για `σένα μοναχά,
όμως, τώρα που `φυγες και έμεινα μόνος μου,
σκέφτηκα πως, δε σου `πα ούτε ένα "γειά χαρα",
δεν μου `δωσες, έστω μία σου, χαρά.

Ποτέ σου να μη νιώσεις έτσι,
να μην ακούσεις λέξη
σαν κι αυτή που μου `πες πριν, εσύ,
ποτέ σου να μην πεις πως ξέρεις,
πάντοτε να ελέγχεις την καρδιά σου,
γιατί, εσύ θα πληγωθείς.

Είπες να μάθω να πονώ και πάντα να μάχομαι,
εδώ κερδίζει ο πιο σκληρός, δεν ήμουν αυτός,
τι κι αν το παίζω αδιάφορος, να ξέρεις πως καίγομαι,
έμεινα άδειος, δεν τολμώ, αλλού, ν’ απευθυνθώ,
δε θ’ άντεχα ξανά τέτοιο κακό.

Ποτέ σου να μη νιώσεις έτσι,
να μην ακούσεις λέξη
σαν κι αυτή που μου `πες πριν, εσύ,
ποτέ σου να μην πεις πως ξέρεις,
πάντοτε να ελέγχεις την καρδιά σου,
γιατί, εσύ θα πληγωθείς.