Πόσο λυπάμαι, πόσο λυπάμαι,
πόσο λυπάμαι και πονώ,
όταν θυμάμαι, όταν θυμάμαι
τα δυο σου μάτια π’ αγαπώ.

Κι αν με πληγώσαν πολύ στη ζωή
κι αν μ’ έχουν κάνει χαμένο κορμί
κι αν μέσ’ στους δρόμους, αλήτης, αλήτης γυρνώ,
δε θα πάψω, γι’ αυτά να πονώ.

Πόσο λυπάμαι, πόσο λυπάμαι,
πόσο λυπάμαι και πονώ,
όταν θυμάμαι, όταν θυμάμαι
τα δυο σου μάτια π’ αγαπώ.

Σαν νυχτοπούλι, σαν νυχτοπούλι,
σαν νυχτοπούλι τριγυρνώ,
μέσ’ στα σκοτάδια, ψάχνω τα βράδια
να βρω τα μάτια π’ αγαπώ.

Κι αν με πληγώσαν πολύ στη ζωή
κι αν μ’ έχουν κάνει χαμένο κορμί
κι αν μέσ’ στους δρόμους, αλήτης, αλήτης γυρνώ,
δε θα πάψω, γι’ αυτά να πονώ.

Πόσο λυπάμαι, πόσο λυπάμαι,
πόσο λυπάμαι και πονώ,
όταν θυμάμαι, όταν θυμάμαι
τα δυο σου μάτια π’ αγαπώ.