Χαρά σ’ εκείνον που δε θέλει
στην αγάπη να μπλεχτεί,
γι’ αυτόν, ποτέ του δεν του μέλλει
δηλητήριο να πιει.

Μ’ αλλοίμονο σ’ εμένα
που τόσο σ’ αγαπώ
και δεν περνάει μέρα
φαρμάκι να μην πιω.

Αγάπη και μαράζι, το ίδιο νόμισμα
κι εμένα, το σαράκι, με τρώει μόνιμα.

Χαρά σ’ εκείνον που δεν ξέρει
χτυποκάρδι τι θα πει,
γροθιά δε δίνει στο μαχαίρι
κι απ’ αγάπη να κοπεί.

Μ’ αλλοίμονο σ’ εμένα
που τόσο σ’ αγαπώ
και δεν περνάει μέρα,
στα δυο να μην κοπώ.

Αγάπη και μαράζι, το ίδιο νόμισμα
κι εμένα, το σαράκι, με τρώει μόνιμα.