Βγάζεις φωτιά απ’ τ’ άχτι σου
και μ’ έχεις ζεματίσει,
μπορεί να είμαι στάχτη σου
μα δεν έχω `ξωφλήσει.

Στο κάτω - κάτω, κούκλα μου,
κι εγώ, μαζί σου λιώνω,
μέσ’ στην καυτή σου αγκαλιά,
γεννιέμαι και τελειώνω,
βγάζεις φωτιά.

Φωτιά είσαι και άνεμος,
κλαράκι είμαι και σκόνη,
με καις, με φέρνεις και με πας,
τίποτα δε με σώνει.

Γέμισ’ ο κόσμος σύμβολα
και φουσκωμένα λόγια,
μυαλό δε θέλει ο έρωτας,
θέλει μονάχα φωτιά.

Καρδιά, μελάνι και χαρτί
και διαγωγή κοσμία
κι όταν το φέρει η στιγμή,
και λίγη αμαρτία,
βγάζεις φωτιά.

Φωτιά είσαι και άνεμος,
κλαράκι είμαι και σκόνη,
με καις, με φέρνεις και με πας,
τίποτα δε με σώνει.

Βγάζεις φωτιά, βγάζεις φωτιά.