Μου θυμίζεις έναν γλάρο πληγωμένο
που πεθαίνει σ’ έναν βράχο μοναχός
μου θυμίζεις ένα σπίτι γκρεμισμένο
που το γκρέμισε σε μια χώρα ο σεισμός.

Και λυπάμαι, λυπάμαι, λυπάμαι
που δεν μπόρεσα φως να σου δώσω
όταν κλαίει ένα παιδί σε θυμάμαι
σε θυμάμαι και ντρέπομαι τόσο.

Μου θυμίζεις ένα πλοίο που βουλιάζει
που βουλιάζει λίγα μέτρα απ’ τη στεριά
μου θυμίζεις αγριολεύκα στο χαλάζι
που `χει γείρει με σπασμένα τα κλαδιά.