Βρέχει
κι ένα χέρι από νερό
γυναίκας χέρι
σου χαϊδεύει τα μαλλιά
κι άσπρα τα βάφει
βρέχει
κι όπως κόβεις τον καιρό
με το μαχαίρι
σφίγγει εκείνος μια θηλιά
και σε ξεγράφει.

Βρέχει
άλλος ήμουν ως τα χθες
μη με μαλώνεις
περπατάς και με πατάς
τι θες να κάνω
βρέχει
θα σ’ αφήνω αν το θες
να με σκοτώνεις
μα κι εσύ να σταματάς
προτού πεθάνω.

Βρέχει
ποιος βουρκώνει τον καιρό
και τι θα φέρει
η ψυχή σε προσπερνά
και φεύγει μόνη
βρέχει
κι ένα χέρι από νερό
γυναίκας χέρι
σ’ αγκαλιάζει, σε γυρνά
και σε ξηλώνει.