| |
 | Θα πάρω μιαν ανηφοριά |
| | |
Στίχοι: Ευαγόρας Παλληκαρίδης
Μουσική: Αμελοποίητα
Θα πάρω μιαν ανηφοριά, θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη λευτεριά.
Θ” αφήσω αδέλφια, συγγενείς, τη μάνα, τον πατέρα
μες στα λαγκάδια πέρα και τις βουνοπλαγιές.
Ψάχνοντας για την λευτεριά, θα’ χω παρέα μόνη
κατάλευκο το χιόνι, βουνά και ρεματιές.
Τώρα κι αν είναι χειμωνιά, θα” ρθει το καλοκαίρι
τη λευτεριά να φέρει σε πόλεις και χωριά.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά, θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη λευτεριά.
Τα σκαλοπάτια θ’ ανεβώ, θα μπω σ’ ένα παλάτι
το ξέρω, θα’ ναι απάτη, δε θα’ ναι αληθινό.
Μες στο παλάτι θα γυρνώ, ώσπου να βρω τον θρόνο
βασίλισσα μια μόνο θα κάθεται σ’ αυτόν.
Κόρη πανώρια θα της πω, άνοιξε τα φτερά σου
και πάρε με κοντά σου, μονάχα αυτό ζητώ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Δημοφιλία: -
Αναγνώσεις: 20802
Σχόλια: 1
Αφιερώσεις: 0
| | | | | | | |
| | |  M.is @ 22-09-2014 |
|
Παλαιομνήμων
25-03-2018 04:56 | Το υπέροχο αυτό ποίημα, που ως μαθητής είχε γράψει ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης απευθυνόμενος προς τους συμμαθητές του ενάμισι χρόνο πριν από τον θάνατό του (βλ. παρακάτω λεπτομέρειες) έχει μελοποιηθεί σε διάφορες εκτελέσεις, όλες εξαιρετικές.
Επισημαίνω εκείνη από τους "Ελεύθερους" (Παπαροκάδες) το 2002, στον 3ο δίσκο τους («Κοντά σας»), όπου το «Θα πάρω μιαν ανηφοριά» ήταν το 12ο τραγούδι:
https://www.youtube.com/watch?v=2sPl0GligU4
Άλλες εκτελέσεις:
https://www.youtube.com/watch?v=pN3iWfuBmEE&t=84s
https://www.youtube.com/watch?v=QrVS4vRchYg
https://www.youtube.com/watch?v=6RYRgZzHjQk
https://www.youtube.com/watch?v=HtFazsjrM5k
κ.α.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ τραγουδιού:
Σε ηλικία 17 χρόνων, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης εγκατέλειψε το σχολείο και ενετάχθη στις αντάρτικες ομάδες τής ΕΟΚΑ στον αγώνα κατά της αγγλικής επικυριαρχίας της Κύπρου. Στις 17 Νοεμβρίου 1955 οι μαθητές τού Γυμνασίου συγκεντρώθηκαν και προετοίμαζαν μια διαδήλωση από τις γνωστές που οργάνωνε η ΑΝΕ (Άλκιμος Νεολαία ΕΟΚΑ) ως αντιπερισπασμό. Οι Εγγλέζοι στρατιώτες είχαν διαταγή να πυροβολήσουν αδιάκριτα τους διαδηλωτές.
Ο Ευαγόρας συλλαμβάνεται και οδηγείται στο δικαστήριο με την κατηγορία ότι συμμετείχε παράνομα σε οχλαγωγίες. Ο Ευαγόρας δεν παραδέχτηκε την κατηγορία και η δίκη αναβλήθηκε για τις 6 Δεκεμβρίου. Μια μέρα πριν τη δίκη, μπαίνει κρυφά στο σχολείο και αφήνει στην έδρα ένα σημείωμα:
>.
Ένα περίπου χρόνο μετά, στις 18 Δεκεμβρίου 1956, μαζί με άλλους δύο συναγωνιστές του μετέφεραν όπλα και τρόφιμα από την Λυσό. Ξαφνικά βρέθηκαν αντιμέτωποι με αγγλική περίπολο. Οι 2 συναγωνιστές τού Ευαγόρα κατάφεραν να διαφύγουν, αλλά ο ίδιος συνελήφθη.
Κατηγορήθηκε για κατοχή και διακίνηση οπλισμού και μεταφέρθηκε στη Λευκωσία. Στη δίκη του (25 Φεβρουαρίου) ο Παλληκαρίδης δεν άφησε περιθώρια στους δικηγόρους του να τον υπερασπιστούν, αφού παρά τις αντιρρήσεις τους παραδέχθηκε την ενοχή του:
«Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ό,τι έκαμα το έκαμα ως Έλλην Κύπριος όστις ζητεί την Ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο».
Την επόμενη μέρα της καταδίκης του Παλληκαρίδη, οι μαθητές του Γυμνασίου Πάφου απείχαν από τα μαθήματά του σε ένδειξη διαμαρτυρίας και έστειλαν τηλεγράφημα στον Χάρτινγκ, με το οποίο του ζητούσαν να απονεμηθεί χάρη στον Ευαγόρα. Όλος ο κόσμος αρχίζει μια προσπάθεια να σώσει τον νεαρό μαθητή. Η Ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να αποτρέψει την εκτέλεσή του. Η Κυπριακή αδελφότητα Αθηνών ζητά προσωπική παρέμβαση του βασιλιά Παύλου. Η Βουλή των Ελλήνων στέλνει τηλεγραφήματα προς την Βουλή των Κοινοτήτων και τα Ηνωμένα Έθνη. Ο Αρχιεπίσκοπος Δωρόθεος, ο Χωρεπίσκοπος Σαλαμίνος Γεννάδιος, ο δήμαρχος Λευκωσίας κ. Δέρδης, 40 Εργατικοί Άγγλοι βουλευτές, συντεχνίες, ο Αρχιεπίσκοπος Νοτίου Αφρικής Νικόδημος, ο Αμερικανός Γερουσιαστής Fulton, απλοί πολίτες προσπαθούν να ματαιώσουν αυτή την εκτέλεση. Ο Χάρτινγκ όμως και η Αγγλική διπλωματία απορρίπτει την απονομή χάριτος.
Ο Ευαγόρας στο τελευταίο γράμμα του δηλώνει:
«Θ΄ ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ίσως αυτό να ναι το τελευταίο μου γράμμα. Μα πάλι δεν πειράζει. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το κάθε τι. Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί».
Απαγχονίστηκε στις 14 Μαρτίου 1957, σε ηλικία μόλις 19 ετών. Ήταν ο νεαρότερος αλλά και ο τελευταίος αγωνιστής που απαγχονίστηκε από τους Άγγλους...
Ο τάφος του βρίσκεται στα Φυλακισμένα Μνήματα στη Λευκωσία.
|  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
