Παρακαλώ σε, κυρ’ γαμπέ,
τη νύφη οπού σου δίνομε
μην τη μαλώσεις τίποτε·
την έχ’ αφέντης τ(η)ς μοναχή
κ’ η μάνα τ(η)ς ακριβώτερη,
την έστειλαν `ς τη Βενετιά
να παν να μάθει γράμματα
και γράμματα δεν έμαθε
μουν έμαθε και ξόμπλιαζα
τ’ άστρι με τον Αυγερινό·
τ’ άστρι με τ’ άστρ’ εμάλωναν
κ’ η πούλια τα ξεχώριζε.