Εγώ είμαι βλάμης, ζόρικος κι αλμπάνης
κι όποιος με πειράξει ωχ δε θα φωνάξει.

Αμάν, θέλω αίματα, ώπλες, δεν είναι ψέματα
πως για το παραμικρό θα κάνω φονικό
όταν βρε `γώ θυμώνω, σπάζω βρε δεν πλερώνω
κι όποιος θα μ’ αντισταθεί το αίμα του θε να χυθεί.

Έλα `δω Αλίκη, φέρε χαρτζιλίκι
για να πάω να βρω, λίγο φίνο μαύρο.

Αμάν, θέλω αίματα, ώπλες, δεν είναι ψέματα
πως για το παραμικρό θα κάνω φονικό
όταν εγώ θυμώνω, σπάζω βρε δεν πλερώνω
κι όποιος παρεξηγηθεί το αίμα του θε να χυθεί.

Στο νταβατζιλίκι έχω ζορικλίκι
όλα τους τα παίρνω κι αν δεν έχει, δέρνω.

Αμάν, θέλω αίματα, ώπλες, δεν είναι ψέματα
πως για το παραμικρό θα κάνω φονικό
όταν εγώ θυμώνω, σπάζω βρε δεν πλερώνω
κι όποιος παρεξηγηθεί το αίμα του θε να χυθεί.