Όλο γυρεύεις αφορμές
να με προδώσεις.
Αχ, με πουλάς με δόσεις
και μ’ αγοράζεις μετρητοίς.

Κι είναι μαχαίρια οι στιγμές
που σ’ ανταμώνω.
Το χέρι μου σού απλώνω
σ’ αυτό τον κόσμο να πιαστείς.

Δεν είμαι ζωγραφιά για να στολίσω
τον τοίχο που `φτιαξες μπροστά μου.
Κι ο κόσμος μια βρισιά και πώς να ζήσω,
ξοδεύω τζάμπα την καρδιά μου.

Όλο αλλάζεις το σκοπό
που μου `χεις μάθει.
Με τα δικά σου λάθη
στην πόρτα βάζω το κλειδί.

Κι όσα τραγούδια αγαπώ
δεν τα θυμάμαι.
Και δύσκολα κοιμάμαι,
φοβάμαι η νύχτα μη με δει.

Δεν είμαι ζωγραφιά για να στολίσω
τον τοίχο που `φτιαξες μπροστά μου.
Κι ο κόσμος μια βρισιά και πώς να ζήσω,
ξοδεύω τζάμπα την καρδιά μου.