Ένας ένας φεύγει κι αδειάζει τη γωνιά.
Μια κακία μένει σε τούτο το ντουνιά, μανούλα μου,
μια κακία μένει σε τούτο το ντουνιά,

Πλούτη και χρυσαφικά, λούσες και παλάτια
θα τ’ αφήσεις όλα εδώ κλείνοντας τα μάτια.

Έτσι η ζωή μας, άνθρωπε, περνά,
φεύγει και σ’ αφήνει, δεν ξαναγυρνά, μανούλα μου,
φεύγει και σ’ αφήνει και δεν ξαναγυρνά.

Γι’ αυτό γλέντα τη ζωή και μην κοπιάζεις.
Όσο κι αν θα κουραστείς, τίποτα δε θα `χεις.