Σκόνη πάνω στους καθρέφτες
και του χρόνου οι δραπέτες
την ψυλλιαστήκανε

Είπανε δεν είναι λάθος
τη ζωή να ζεις με πάθος
και γι’ αυτό σωθήκανε

Χρόνε άστατε μπαμπέση
που στο δίχτυ σου όποιος πέσει
χάνεται για τα καλά

Πέταξέ μας ένα γάντζο
στη ζωή μας δώσε αβάντζο
κι έχε μας από κοντά

Ραγισμένα τα ποτήρια
και του κόσμου τα μπατίρια
συναντηθήκανε

Ήπιαν στην υγειά του μόνου
της αγάπης και του πόνου
και μετά χαθήκανε

Χρόνε άστατε μπαμπέση
που στο δίχτυ σου όποιος πέσει
χάνεται για τα καλά

Πέταξέ μας ένα γάντζο
στη ζωή μας δώσε αβάντζο
κι έχε μας από κοντά