Πού θα πας , πού θα βγεις, στάσου να το σκεφτείς
για να με εκδικηθείς , καταστρέφεσαι,
μες το δάκρυ πας να πνιγείς,
δώσε τόπο λοιπόν της οργής
και το σφάλμα μου στάσου να δεις
λογικά με το φως της αυγής...

Είναι θάλασσα ο κόσμος , και πέλαγο η γης
με καημό σου μιλώ, πού θα πας, πού θα βγεις.

Πού θα πας πού θα βγεις, και στοργή πού θα βρεις,
τη δική μου ζωή μην τη σκέφτεσαι,
στον αντίθετο δρόμο θα βγω
το φινάλε σου για να μη δω
και ποιος ήμουνα θα θυμηθείς
τη ρυτίδα την πρώτη σου αν δεις...

Είναι θάλασσα ο κόσμος , και πέλαγο η γης
με καημό σου μιλώ, πού θα πας, πού θα βγεις.