Ποτάμια είναι τα κορμιά
και φιλιά χαλίκια
τα χάδια σου παλιά γραφή
του άλλου κόσμου αντιγραφή
με του κορμιού τα δίκια.

Τυφλός καθρέφτης που διψά
να πιει το πρόσωπό σου.
θλιβές οθόνες που γερνώ
και μες τα όνειρα ξεχνώ
ποιο είν’ το είδωλο σου.

Ο πόνος παίζει μοναχός
και την παρτίδα σώνει
κλειστός του κόσμου ο γενικός
ο έρωτας ο μυστικός
με παίρνει με σηκώνει.

Ποτήρια κόκκινα βαθειά
μαύρο λουστρίνι μπάρα
και οι θεοί καμιά φορά
ψάχνουν στη γη τη διαφορά
του πόθου απ’ τη λαχτάρα.