Ένας μικρός Αυγερινός

Ένας πλανήτης από φως ένας μικρός αυγερινός

σου γνέφει να προσέξεις , ζητάει να τον κλέψεις.

Κι εσύ στα μάτια έναν παλιό, παλιό και γνώριμο χρησμό

θα βλέπεις πριν διαλέξεις, εκεί που θες να τρέξεις.


Έναν μικρό Αυγερινό κι ένα παράθυρο ανοιχτό

της μέρας μου της τάζω και το ρυθμό αλλάζω



Είν’ το ταξίδι πειρασμός

στις γειτονιές του φόβου

γίνεται ο κόσμος πιο μικρός

μισός, χωρίς εσένα

αν του κρυφτείς , αν του κρυφτείς.


Ένας μικρός Αυγερινός, ένας πλανήτης φωτεινός

της νύχτας ο δραπέτης, του δρόμου ο καθρέφτης

η μοίρα πάντα είναι η αιχμή , το πεπρωμένο η αφορμή

μα εγώ διαλέγω τώρα να πω ξανά προχώρα.