Το παλιό μου το σακάκι το τριμμένο
που το φόραγα σαν ήμουνα παιδί
πόσες, μάνα μου, αγάπες έχει δει
κι απ’ τα χάδια τα πολλά είναι παλιωμένο.

Τώρα τη ζωή μου δίνω
είκοσι χρονών να γίνω
και να το φορέσω πάλι
κι απ’ τα χάδια αγάλι αγάλι
μια κλωστίτσα να μη μείνει
όπως η ζωή μου σβήνει.

Το παλιό μου το σακάκι το τριμμένο
σιωπηλό απ’ το σεντούκι με θωρεί
μου θυμίζει της ζωής μου το κερί
π’ όσο πάει και κονταίνει το καημένο.