Κλαίει και τ’ όνομα μου λέει
και όποιο φίλο δει
για μένα του μιλάει
για μένα τον ρωτάει
και κλαίει σαν παιδί.

Και τώρα πες μου πώς να κοιμηθώ
όταν ακούω μες στον ύπνο μου το κλάμα της.
Και τώρα πες μου πώς να σ’ αγαπώ
που νιώθω ένοχος για το δράμα της.

Άκου,
κλαίει και τ’ όνομα μου λέει
και όποιο φίλο δει για μένα του μιλάει
για μένα τον ρωτάει
και κλαίει σαν παιδί.

Και τώρα άκουσε με σε παρακαλώ
βάλε το χέρι στην καρδιά και λίγο νιώσε με
η θύμηση της μου τρελαίνει το μυαλό
φύγε από το δρόμο μου, φύγε και σώσε με.