Ήτανε ψέμα που μου έγινε συνήθεια,
ένα παιχνίδι του τρελού μου του μυαλού,
για να πιστεύω πως μ’ αγάπαγες στ’ αλήθεια,
ενώ το ήξερα πως ήσουνα αλλού.

Σιγά σιγά στα χέρια σου πεθαίνω
τα χείλη σου κερνάνε το χαμό
και σαν τρελός κοντά σου πάλι μένω·
σιγά σιγά με σπρώχνεις στο γκρεμό.

Ήτανε ψέμα που μου έγινε συνήθεια,
αφού το ήξερα: θα φύγεις μακριά.
Ήτανε ψέμα για να κρύβει την αλήθεια
και έναν δρόμο που θα φέρει συμφορά.