Θέλει καρδιά για να γυρνάς τα Σαββατόβραδα μόνος
βαρύ κορμί για να πατάς και να ζορίζεται ο πόνος
έχει η ζωή μαστίγιο καρδιά να σε λαβώνει
σ’ ένα φαιδρό ισοζύγιο τις συντροφιές χρεώνει

Σ’ άφησα πίσω μου σε κάποιο κάθισμα
ν’ αλλάζεις λόγια και να γελάς
δρόμοι ανάστροφοι, τόξα αμφίδρομα
μ’ εξουθενώνουν κι εσύ ξεχνάς

Της νύχτας το κυνηγητό σαν ιστορία τρόμου
με των σκυλιών το ουρλιαχτό τον ίσκιο του αστυνόμου
μες στη ροή μου γίνεσαι ένας τυχαίος διαβάτης
θέλει καρδιά να ρίχνεσαι στα χέρια της απάτης

Σ’ άφησα πίσω μου σε κάποιο κάθισμα
ν’ αλλάζεις λόγια και να γελάς
δρόμοι ανάστροφοι, τόξα αμφίδρομα
μ’ εξουθενώνουν κι εσύ ξεχνάς