Δε θέλω άλλο πόζες και αρώματα
σκυλάκι για να το γυρνάω στο δρόμο
θέλω παιδί από τα κάτω στρώματα
εργάτη, γκαραζιέρη οικοδόμο.

Θέλω τα μπράτσα του ιδρώτα να μυρίζουνε
και λερωμένα να `ναι τα χέρια που μ’ αγγίζουνε
να `ναι η ανάσα του πικρή απ’ το τσιγάρο.
λίγη βρωμιά στη ζωή μου τη γουστάρω.

Δε θέλω άντρα γλύκισμα για πρόγευμα
να στέκεται σαν κούκλα στη βιτρίνα
βρώμικος θέλω να `ρχεται το απόγευμα
απ’ το τσιμέντο και τη λαμαρίνα.

Να `ναι τα γένια του σκληρά να μ’ αγκυλώνουνε
να `ναι τα λόγια του καρφιά να με καρφώνουνε
μες το πιοτό να `ναι τα φιλιά του βουτηγμένα
τα βουτυρόπαιδα δεν κάνουνε για μένα.

Oh mon amour, mais oui, je t’ aime